نیروی محرک اصلی در رابطه با کاهش شنوایی بوسیله مواجهه زیاد با سروصدا در طول کلیک کنید و در پایان جنگ جهانی دوم بوجود آمد.هرچند که آسیب های حاصل از انفجار بر شنوایی سربازان،قبلاً گزارش شده بود،اما تجهیزات برای تولید و سنجش سروصدا در آزمایشگاه،تا اواخر دهه 1920 و اوایل دهه 1930 در دسترس نبود.با آغاز جنگ جهانی دوم،دولت ایالات متحده پی برد که صدای شدید یک خطر محتمل و یک سلاح تهاجمی ممکن است و مجموعه ای از مطالعات را در کمیته تحقیقات دفاع ملی بکار گرفت (Davis,1991) هرچند که عملکرد این سلاح تهاجمی محرمانه باقی مانده است، Hallowell Davisو همکارانش یک مطالعه کلاسیک در سال 1950 در رابطه با اثرات تُنِ صدای تک آوایی شدید را بر گوش های انسان منتشر کردند.نیاز به ارزیابی و توانبجشی سربازان برگشته از جنگ با NIHL یک نقش کلیدی را در ایجاد شنوایی شناسی بعنوان یک حرفه در اواخر دهه 1940 به همراه داشت.(Katz,2002)
تلاش برای تنظیم سروصدای مرتبط با شغل (حرفه ای) در ایالات متحده توسط ارتش در اواسط سال 1950 آغاز شد،و سپس،با انتشار تنظیمات و کنترل ها در سال 1970 تحت فعالیت بهداشت و سلامت حرفه ای که منجر به تأسیس سازمان بهداشت و سلامت حرفه ای گردید،پیگیری شد و مسئولیت حفاظت از بهداشت و سلامت بخش بزرگی از نیروی کار ایالات متحده را برعهده گرفت.(سازمان سلامت و بهداشت حرفه ای[OSHA] ،1983 و سازمان ملی و سلامت و بهداشت[NIOSH] ،1998). این تنظیمات و قوانین باعث تحریک تعدادی از مطالعات تجربی برای طراحی جهت سنجش اثرات مواجهه زیاد و بویژه مواجهه شغلی برروی شنوایی گردید.
منبع:
https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d8%b1%da%a9%db%8c/