. تقریبا 75 درصد بیماران دارای ضایعات وراء حلزونی تایید شده در داخل این محدوده قرار دارند. برای میزان های delta V کمتر از O اطلاعات بیمار می تواند رسم شوند و با 95 درصد فوقانی سطح اطمینان برای عملکرد بد حلزونی شناخته شده مقایسه شوند. این تکنیک دارای مزیت مشاهده معمول می باشد که در سطوح شدتی تحریکی بالا تخمینی از زمان نهفتگی برای اشخاص دارای شنوایی طبیعی و آسیب حلزونی وجود دارد. تخمین زمان نهفتگی برای سطوح شدتی بالا بر روی بخش صاف یا هموار شده تابع شدت- نهفتگی اتفاق می افتد. توابع شدت- نهفتگی در فصل 6 مرور شده اند. به طور آشکارا دو دانشمند در سال 1987 مفهوم کلی تصحیح کاهش شنوایی را تایید کردند. به هر حال ، پژوهشگران دیگری که احتمال بر هم کنش بین سن ، جنسیت و آسیب شنوایی سمعک وایرلس را شناسایی کردند با موضوع استفاده از تصحیح توافق کلی ندارند. به عنوان مثال دانشمندی در سال 1985 پیشنهاد کرد که معیار تصحیح متفاوتی برای بیماران جوان نسبت به بیماران مسن باید به کار رود. میزان تصحیح بیشتری برای زمان نهفنگی بین گوشی برای بیماران جوان نسبت به مسن با فرض وجود ادیوگرام های قابل مقایسه لازم است. جرگر و همکارانش در سال 1988 استفاده از فاکتور تصحیح را برای کاهش شنوایی در مردان پیشنهاد کردند. ( ولی برای زنان ذکر نشده است. )
چه میزان کاهش شنوایی ABR را محو می کند ؟
با استفاده از محرک موجی Haversine 2000 هرتز ارائه شده در 85 دسی بل HL ، دو دانشمند در سال 1982 میزان قطع فوقانی را برای حساسیت شنوایی تون خالص 40 تا 50 دسی بل در ناحیه 500 هرتز و 80 تا 90 دسی بل در 1000 هرتز یافتند. یعنی ABR در شرایط تحریکی آنها در بیمارانی با کاهش شنوایی حلزونی بیشتر از این محدوده کشف نشد. آنها بر این نکته تاکید کردند که فقدان ABR لزوما به معنای ناشنوایی کامل نیست. لید این یافته به طور کامل با آسیب شدید حلزونی سازگار است و بنابراین منجر به تمایز عملکرد بد حلزونی در مقابل وراء حلزونی نمی شود.