انواع باتری سمعک ویدکس در نمایندگی سمعک

ABR با یک noise burst اولیه با دیرش بزرگتر از 15 ms برانگیخته می‌‌شود، و سپس در طی چند میلی ثانیه دومین noise burst به عنوان محرک برای ABR دوم ارائه می‌شود. فاصلة سکوت (gap) معمولاً در گسترة 0 MS تا بیش از 100 ms، ممکن است متفاوت باشد.

یک فرض اولیه، در مورد اندازه‌گیری gap detection این است که ABR متعلق باتری سمعک ویدکس به دومین noise burst اگر، فاصلة سکوت کاملاً توسط سیستم شنوایی پردازش شده باشد، (یعنی اینکه gap برابر با فاصلة لازم برای وضوح زمانی است یا بیشتراز آن است) تغییر نخواهد کرد. داده‌های هنجار، برای ABR برانگیخته شده توسط noise burst که پس از noise burst دیگر ارائه شده (یعنی آستانة gap detected نرمال تعریف شده) جمع‌آوری شده‌اند.

تغییرات در زمان نهفتگی موج V، یا عدم وجود ABR، برای محرکی که پس از یک فاصلة سکوت که توسط افراد طبیعی قابل تشخیص است یعنی دیرش gap برای عدم تداخل با ABR به اندازة کافی طولانی است، همراه با نقائصی در پردازش شنیداری زمانی است.

تغییرات طبیعی در ABR با دیرش‌های کوتاه‌تر gap شامل طولانی‌شدن زمان نهفتگی و کاهش دامنه می‌شود. در افراد جوان نرمال با دیرش gap به کوتاهی، 8 میلی‌ثانیه، یک ABR قابل تشخیص وجود دارد، در حالیکه هنگامیکه gap silent، به کوتاهی 4 میلی‌ثانیه است، ممکن است ABR حضور نداشته باشد.

Werner و همکاران، کاربرد ABR در ارزیابی الکتروفیزیولوژیک پردازش زمانی، با روش gap detection، را مورد تحقیق قرار دادند. افراد مطالعة آنها 33 فرد جوان و 30 نوزاد بودند، از این 30 نوزاد، 10 نوزاد سه ماهه و 20 نوزاد شش ماهه بودند، محرک، یک جفت نویز 15 میلی‌ثانیه‌ای عریض باند بود، که با فاصله‌های سکوت، از 0 تا 125 میلی‌ثانیه از هم جدا می‌شدند. در یک تجربه، Werner و همکاران (2001) دریافتند که آستانة gap detection با ABR (2.4ms) به صورت معدل با آستانه‌هایی که از طریق، روش‌های مرسوم سایکوفیزیکی به دست می‌آمد برابر بود (2.9 ms). در تجربة دیگر، محققین این کار را در افرادی با کاهش شنوایی فرکانس بالای شیبدار و آستانه‌های gap detection (آستانه‌های طولانی‌تر، برای فواصل سکوت) را با ABR (12.7ms) و روش‌های سایکوفیزیکی (10.7 ms) به دست آوردند. در مقابل، داده‌هایی که از نوزادان ثبت شد، تفاوتی را در آستانه‌های gap detection در ارزیابی با روشهای فیزیولوژیک و سایکو فیزیکی نشان داد. وضوح زمانی Temporal Resolution در نوزادان نابالغ بود. (فواصل سکوت طولانی‌تری برای تشخیص لازم بود). این داده‌ها با روش‌های سایکوفیزیکی به دست آمد، در حالیکه، افزایش سن، بر آستانة gap در ABR تاثیر نگذاشت. مطابق نظر Werner و همکاران، (2001)، این یافته‌ها «پیشنهاد می‌کنند که عدم بلوغ در سطح ساقة مغز، مسئول عملکرد تشخیص فاصله gap detection ضعیف در آنها نیست!»