سطح نسبی شدت ها اثر قابل توجهی بر پاسخ DPOAE دارد و به صورت قراردادی سطح f1 ممکن است برابر یا بزرگتر از سطح f2 باشد . در کاهش f1 به f2 هیچ مزیتی وجود ندارد . زمان رفت و برگشت فرکانس تکرار شده است و داده ها میانگین هستند . از آن جایی که بسیاری اطلاعات جمع آوری شده اند ، عدم خلوص (مرکب بودن اصوات ) در مقدار کاهش خواهد یافت و معلوم می شود که داده ی DPOAE در بالای سطح نویز ثابت باقی می ماند . به طور معمول پروتکل ها برای آزمون بالینی DPOAEها استفاده می شوند (شکل 8 – 13 ) . یک محدوده ی وسیع از فرکانس های تحریکی به راحتی به راحتی DPOAEها تولید می کنند ، اگرچه که آن ها برای اندازه گیری قابل اطمینان زیر 1000 Hz (به دلیل سر و صدا ) بسیار مشکل هستند . برخلاف TEOAEها ، اندازه گیری DPOAE بستگی به تاخیر زمان DPOAE برای تعیینش ندارد بنابراین تکنولوژی در فرکانس های بالاتر موثر است . با این حال ، سطوح بالاتر تحریک مورد نیاز برای نگه داشتن ضبط کوتاه زمان ها است زیرا هر باند فرکانس باید به صورت جداگانه اندازه گیری شود . این به این معنی است که DPOAEها که حساسیت کمتری به اختلالات جزئی دارند ، منجر به افت شنوایی 19 تا 20 db splمی شوند. DPOAEها به شما توانایی تشخیص (ارزیابی) فرکانس های بالا می دهد ولی compromise (تراکم) روی حساسیت برای به دست آوردن سرعت است . ترکیب TEOAE که توسط DPOAE پیروی می شود دیدگاه جامعی از وضعیت حلزون فراهم می کند که به تنهایی توسط تکنولوژی حاصل نمی شود (حساسیت بالا ، سرعت و کارآیی فرکانس بالا ) .
آیا گسیل های صوتی گوش ممکن است ؟
OAEها نه تنها در تجزیه و تحلیل درستی از گوش فرد ارزشمند هستند ، هم چنین می توانند برای ارزیابی فعل و انفعالات بین دو گوش برای مهار (سرکوب) OAE پس از ارائه محرک اضافی به هر دو گوش یا گوش همان سمت یا گوش سمت مقابل مورد استفاده قرار گیرد . تعدادی از مطالعات انجام شده بر روی انسان در واقع نحوه ی مهار SOAEها ، TEOAEها و DPOAEها را که توسط محرک های صدا طرف مقابل صوت می گیرد شرح می دهد . اثرات مهاری وابران در انسان ها هم منطبق با مهار گسیل های حلزونی و هم فعالیت عصب هشتم در حیوانات است . حرکات مکانیکی سلول های مویی خارجی کنترل شده هستند ، اگرچه که مسیرهای وابران شنوایی از طریق سیستم زیتونی حلزونی است . از آن جایی که الیاف وابران داخلی زیتونی ترجیحا بر روی سلول های مویی خارجی ختم می شوند ، غالبا به این صورت است که ویژگی های پویای سلول های مویی خارجی حداقل توسط سیستم وابران داخلی نزولی تنظیم شده هستند. ( فصل 12 را ببیند ) . مهار وابران TEOAEها در واقع با کاهش در دامنه انتشار و یا تغییر زمان و یا تغییر فاز مشخص می شوند . مطالعات صورت گرفته بر روی حیوانات نشان می دهد که تحریک مستقیم وابران های داخلی ( از طریق جریان های الکتریکی دو قطبی ) باعث کاهش 20 تا 66 درصد در DPOAEها (2f1 – f2) می شود . تزریق حلزون مستقیم استیل کولین (همراه با مهارکننده های استیل کولین eserine) اثرات تحریک مستقیم وابران داخلی را که توسط تولید کوچک ولی کاهش های قابل توجهی در 2f1 – f2 DPOAE تقلید می کند . مهار 4 تا 6 db صدای فعال سمت مقابل DPOAE نقض کننده (surgical) الیاف وابران داخلی است که با میانه های ساقه ی مغز تقاطع می کنند . چنین آزمایشاتی بر این نظریه دلالت دارند که سلول های مویی خارجی پویا، تولید کننده ، عوامل مکانیکی مسئول برای تولید غیر خطی هایی (مثل DPOAEs) در داخل حلزون هستند .